طبرخون

توضیحات

«طبرخون» رمانی است دربارۀ جدال کهن سه ضلع همیشگی تاریخ یعنی؛ خدا، انسان و شیطان. داستان از نمایشگاه نقاشی علی‌اکبر صادقی آغاز می‌شود و با گذر از لایه‌های تاریخ به اسطوره‌های مانوی می‌رسد. سرگردانی بین نور و ظلمت، از جمله موضوعات محوری این کتاب است. تم و زمینه اصلی داستان «طبرخون» انسان معاصر و سرگردانی اوست؛ انسانی که میان نیروهای خیر و شر گم شده و نمی‌تواند این دو را از یکدیگر جدا کند. نویسنده رمان در نگارش آن از اسطوره‌های تاریخی و مانوی استفاده کرده است. او همچنین از دوران پهلوانی شاهنامه و قهرمانانش استفاده کرده است. کتاب‌های بندهش و مینوی خرد نیز از جمله منابعی هستند که نویسنده در کنار شاهنامه از آن‌ها استفاده کرده است.

در داستان «طبرخون» تمام جنگجویانی که به دست رستم کشته شده‌اند و نامشان در شاهنامه آمده، زنده می‌شوند و در داستان نقش‌آفرینی می‌کنند. در نتیجه جایگاه متلاطم انسان در جولانگاه نبرد خدا و شیطان به تصویر کشیده می‌شود. همچنین بر مبنای روایت عطاملک جوینی در تاریخ جهانگشا، بخش‌های کوچکی از حمله مغول به ایران، بازسازی شده است. به گفته فاتحی تعدادی از نام‌های شخصیت‌های داستان نیز برگرفته از ادبیات عامه مانند حسین کرد، جهانگیرنامه، بهمن‌نامه، سمک عیار و امیرحمزه صاحب قران است. فصلی از رمان نیز استخراج مقوله درد چشمی است که نصیب فرزندبصیرالملک شیبانی شده و در خاطرات این مستوفی عهد ناصری آمده است.