توضیحات
بیان مشکلات کارگران در «قند خون»
کارگردان «قند خون» با اشاره به اینکه این نمایش مشکلات کارگران کارخانه های ورشکست شده را به تصویر می کشد ابراز امیدواری کرد اجرای چنین آثاری بتواند از ایستادن چرخ کارخانه‌ها جلوگیری کند. عاج درباره نگارش این نمایشنامه بیان کرد: تصمیم جدی گرفته بودم که بعد از اجرای «خواب زمستانی» نمایش بعدی ام حتما درباره کارگران کارخانه ارج باشد. در مورد این قضیه خیلی تحقیق کردم اما آن اتفاق دراماتیکی که انتظارش را داشتم پیش نمی آمد تا اینکه در میان کارخانه های زیادی که تعطیل شدند کارخانه قند ورامین هم وجود داشت. در آنجا منطقه ای وجود دارد به نام «کارخانه قند» که همه افرادی که در کارخانه قند ورامین کار می کردند در آن منطقه زندگی می کردند و حالا تصور کنید مردهای یک محله همه با هم بیکار شوند و این مساله بسیار تلخی است. وقتی اسم قند به میان می آید خوراکی های شیرین و خوشمزه را به یاد می آورید اما زمانی که داستان این کارگران را می شنویم، متوجه می شویم که مساله تلخی پشت این قضیه است. همین تضاد به نظرم دراماتیک تر از پرداختن به کارگران کارخانه ارج بود به همین دلیل تصمیم گرفتم داستان نمایش درباره کارگران کارخانه قند ورامین باشد اما در عین حال حرف همه کارگران بیکار شده مخصوصا کارگران کارخانه ارج و داروگر را هم به زبان بیاورد.
وی درباره داستان نمایش توضیح داد: در این نمایش کارخانه تعطیل شده و همه کارگران رییس کارخانه را در این اتفاق مقصر می داند ولی واقعیت این است که رانت خواری بزرگی در کارخانه اتفاق افتاده است و رییس کارخانه نیز بی گناه است. رییس کارخانه به منزل یکی از کارگران می آید و ظاهرا کشته می شود. این خانواده خودشان را مقصر این اتفاق می دانند اما بالاخره متوجه می شوند که ورشکستگی کارخانه مساله ای بسیار وسیع تر از این است که یک نفر مسببش باشد. در پایان نیز شاهد یک اتفاق نسبتا خوشایند هستیم که در آن معلوم می شود رییس کارخانه به دلیل بیماری دیابت دچار شوک انسولینی شده و نمرده است. البته قرار بود این نمایش دو پایان تلخ و امیدبخش داشته باشد که یک روز در میان یکی از آنها به نمایش گذاشته شود که به پیشنهاد پیمان شریعتی مدیر تئاتر شهر برای اینکه جای امید را برای حرکت های صنفی کارگران باز بگذاریم، تنها پایان خوش را برای نمایش برگزیدیم.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.